ความรักถือเป็นรากฐานหนึ่งของความมั่นคงในชีวิตครอบครัว แต่เมื่อเวลาผ่านไป คนเราก็เปลี่ยนแปลง ซึ่งเราไม่อาจจะวางใจได้เลยว่าคนรักของเราจะเลือกเดินจากเราไปเมื่อไร แต่ถ้าเขาเลือกเดินออกไปในวันที่เรามอบทุกอย่างให้กับเขาจนเราไม่เหลืออะไรแล้ว เราจะทำยังไงดีล่ะคะ??
นี่คือบทความที่จะช่วยเตือนสติหญิงสาวสมัยใหม่ให้ยืนหยัดบนแข้งขาของตัวเองมากขึ้นแทนที่จะไปคาดหวังในตัวชายคนรักค่ะ หวังว่าสาวๆจะตระหนักและคิดถึงการฝากชีวิตและความสุขไว้กับคนอื่นมากขึ้นนะคะ!!
ผู้ชายกับผู้หญิง เตรียมตัวที่จะแต่งงานกัน ผู้ชายมีเงินหนึ่งแสนห้าหมื่น ผู้หญิงมีเงินหนึ่งแสน
ก่อนที่จะแต่งงาน ผู้ชายนำแสนห้าหมื่นไปดาวน์บ้าน ผู้หญิงนำเงินหนึ่งแสนไปตกแต่งบ้าน และซื้อเครื่องใช้ต่างๆ
หลังแต่งงาน ผู้ชายผ่อนส่งค่างวดบ้าน สามพันหยวนทุกเดือน
เงินเดือนคงเหลือหนึ่งพันหยวน ผู้หญิงเงินเดือนเดือนละสามพันหยวน ชายหญิงทั้งสองใช้ร่วมกัน
สามปีต่อมา ผู้หญิงตั้งครรค์ จากนั้นคลอดลูกออกมา
ผู้ชายได้เลื่อนตำแหน่งในหน้าที่การงาน เงินเดือนเพิ่มเป็นเจ็ดพันหยวน
ยามนี้ เด็กต้องการคนดูแล หากจ้างพี่เลี้ยง ต้องจ่ายเดือนละสองพันหยวน
ชายและหญิงทั้งสอง ปรึกษาหารือกัน ตกลงตัดสินใจ ให้ผู้หญิงลาออกจากงาน เพื่ออยู่ดูแลลูก
เช่นนี้แล้ว ผู้หญิงจึงกลายเป็นแม่บ้านเต็มตัว
สิบปีต่อมา ผู้ชายประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน รัศมีเปล่งปลั่ง
ผู้หญิงคลุกคลีอยู่กับลูก สามี บ้าน ทุกๆวัน ราศีหม่นหมอง
ยามนี้ ผู้ชายรู้สึกว่า ภรรยาตนไม่สามารถพาเข้าสังคมอีกแล้ว
สิ่งยั่วยวนภายนอกก็ช่างร้อนแรงเย้ายวนใจ
สุดท้ายเลยมีภรรยาน้อย
หลังจากภรรยารู้เรื่องเข้า ทะเลาะ วิวาท สุดท้าย เศร้าเสียใจ
ผู้ชายและผู้หญิงเตรียมตัวหย่า
ตามคำอธิบายในตัวบทกฎหมาย ว่าด้วยการสมรส
“บ้าน” ผู้ชายได้ซื้อก่อนแต่งงาน
ผู้หญิงไม่มีสิทธิ์ ผู้หญิงไม่ยอม บอกว่า “พวกเราทั้งสองช่วยกันผ่อนค่างวด “
ทนายถามว่า ” เธอมีหลักฐานที่ร่วมกันผ่อนส่งค่างวดหรือไม่?”
ผู้หญิงตอบว่า “ไม่มี ทุกเดือนจะหักจากบัญชีเงินเดือนของผู้ชายโดยตรง”
ผู้หญิงบอกอีกว่า “ลูกฉันเป็นคนคลอดเอง ฉันเลี้ยงดูจนเติบใหญ่มากับมือ ลูกต้องตกเป็นของฉัน “
ทนายพูดว่า “ลูกจะตกเป็นของใคร เราจะดูว่า ใครมีความสามารถที่จะเอื้อประโยชน์ให้แก่เด็กมากที่สุด
เธอไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้ ไม่มีบ้าน ย่อมไม่เป็นผลดีต่อการเจริญเติบโตของเด็ก ทางศาลจะตัดสินให้ตกเป็นของผู้ชาย”
ยามนี้ ผู้หญิงไม่มีบ้าน ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ไม่มีลูก เธอสิ้นหวังแล้ว โลกของเธอล่มสลายไปแล้ว
ส่วนผู้ชาย เริ่มต้นชีวิตใหม่ของของเขา
ผู้หญิง เธอยังกล้าที่จะนำเอาความสุขของทั้งชีวิต ฝากฝังไว้กับคนอื่นอีกหรือไม่??
บนโลกใบนี้ ไม่มีใครให้คุณพึ่งพิงได้ตลอดชีวิต แม้แต่เงาของเธอเอง ก็จะห่างหายไปจากเธอในความมืด
ใช่แล้วแรกเริ่ม ผู้ชายรักเธอมาก แต่ผู้หญิงโดยส่วนมากแล้ว มักจะละเลยสิ่งสำคัญที่สุดไป
นั่นก็คือ “คน”
ขอเพียงยังมีชีวิตอยู่ ล้วนที่จะแปรเปลี่ยนไป ได้ทุกเมื่อทุกเวลา
ผู้หญิงที่มีอาชีพ มีความอิสระของตนเอง จึงจะดำรงชีวิตได้ตามแบบฉบับตัวตนที่แท้จริงของตนเอง
จึงสามารถสร้างความมั่นคงในการใช้ชีวิตคู่
เพราะทุกๆคน ล้วนชื่นชอบชื่นชมสิ่งสวยๆงามๆ ใครจะยอมทนอยู่กับคนที่ไม่แต่งหน้าแต่งตัว ไม่พัฒนาตนเอง
เกียจคร้าน ซังยังกะตาย อีกทั้งเป็นผู้หญิงที่เสื่อมโทรมแล้ว ได้ทุกวัน
ผู้หญิงเอ๋ยดีกับตัวเอง ทะนุถนอมตัวเองให้มากหน่อยเถิด “ต้องสูงส่งถึงจะล้ำค่า”
คิดอยากจะเป็นผู้หญิงที่แกร่ง รูปลักษณ์ของผู้หญิงเอง เป็นตัวตัดสินกำหนดว่า “สำเร็จหรือล้มเหลว “
หวังว่าบทความนี้จะช่วยเตือนใจสาวๆไม่ให้วางใจและยอมมอบทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนเองมีและตนเองรักให้กับผู้ชายนะคะ ขอให้สาวๆทุกคนใช้ชีวิตให้มีความสุข มีความมั่นคงได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพาหนุ่มๆเสมอไปกันนะคะ!!
ที่มา Niwat Rungvicha
